Çıkar o kürkü madonna,
çıkar at o kürkü üzerinden
çünkü, bugün o kürk sana ağır.
Saçlarının dibi elimde kor ateş,
tepede dikili güneş
ve çakılla karışık kumsal kokuyor bu , bu
nemenem kimlik.
İhaneti metanetle iade ve edim
su koyuvermek düzeninin deliğinden
Deliğini düzene.
Camına tükürdüğüm o gül tutan çirkef ellerin
Kır hatlardaki her örtülü beyaz teline
oluşumu bağladım sefilim.
Şimdi çıkar o kürkü madonna,
çünkü o kürk sana ağır.
Çünkü o kürk bana ağır.
Çünkü o kürk bize ağır.
Nasır tutan erkeksi elin,
benim kadın vücudumu gezerken
Bilgiyi soysuzca aramak kaosu düzerken
Dirhem çekirdek soyuldu dudak
karpuz çekirdeği tükür soysuz, bu uyak.
Ve
Kim- lik ki biz kim dik ki ?
Hangi öznesini kaybetmiş durağan sesi
bir oh desem bu neyin hikayesi
bu hani makattan düşen bokun cuk ve nefes
giyenin ses vermediği o gömlek
duyanın bakmadığı o bujiteri
ya da cenk çocukların caka sesi.
şimdi, yak o kürkü madonna
sana madonna dedim oysa
sarışın olmadığını bilirim
toprak gibidir suratın senin,
doğurgan değildir tenin
ter çıkmaz bu gözenek bu eblek bakış bu şevk
ve bu şevhet
düşkünlerin ebedi megoloman ruhu
içimize oturmuş aitliği kaybetmin füturu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder